Το Δικηγορικό μας γραφείο πέτυχε την έκδοση της υπ’ αριθμόν 27/30-1-2023 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων), σύμφωνα με το διατακτικό της οποίας ανεστάλη η διαδικασία του ηλεκτρονικού αναγκαστικού πλειστηριασμού κατά της κύριας και μοναδικής κατοικίας εντολέως μας, ο οποίος επισπεύστηκε από ανώνυμη εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της ασκηθείσας έφεσης.

Συγκεκριμένα, πιθανολογήθηκε πως θα ευδοκιμήσει ο λόγος έφεσής μας, περί έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης της εταιρείας διαχείρισης απαιτήσεων να επισπεύδει αναγκαστική εκτέλεση, δεδομένου ότι η συναφθείσα, βάσει των διατάξεων του Ν. 3156/2003, σύμβαση διαχείρισης απαιτήσεων δεν της παρέχει το δικαίωμα αυτό. Ενόψει δε του ότι αμφισβητήσαμε ρητά και ειδικά την ενεργητική νομιμοποίηση της εφεσίβλητης εταιρείας διαχείρισης απαιτήσεων, ως μη δικαιούχου διαδίκου, όσον αφορά την επίσπευση εκ μέρους της, της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης, το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο διερεύνησε πρωτίστως τη νομιμοποίησή της, στην έρευνα της οποίας διαδικαστικής προϋπόθεσης της δίκης, προβαίνει το δικαστήριο και αυτεπαγγέλτως, σύμφωνα με τη διάταξη του 73 του ΚΠολΔ, σε κάθε στάση της δίκης, ήτοι και στο Εφετείο. Από τα έγγραφα της δικογραφίας προέκυψε ότι η αλλοδαπή εταιρεία ειδικού σκοπού, κατέστη ειδική διάδοχος της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας δυνάμει σύμβασης πώλησης και μεταβίβασης επιχειρηματικών απαιτήσεων, στο πλαίσιο τιτλοποίησης, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 10 παρ. 8 και 10 του Ν. 3156/2003, αντίγραφο της οποίας έχει νομίμως καταχωρηθεί στο δημόσιο βιβλίο του Ν. 2844/2000. Ακολούθως, με τη Σύμβαση Διαχείρισης Επιχειρηματικών Απαιτήσεων σύμφωνα με το άρθρο 10 παρ. 8 του ν. 3156/2003, η εταιρεία ειδικού σκοπού ανέθεσε τη διαχείριση των ως άνω απαιτήσεων στην εφεσίβλητη εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων, αντίγραφο της οποίας έχει νομίμως καταχωρηθεί στο δημόσιο βιβλίο του Ν. 2844/2000. Κατά συνέπεια, όσο η επίδικη σύμβαση διαχείρισης διέπεται από τον ανωτέρω νόμο η εφεσίβλητη διαχειρίστρια εταιρεία φέρει την ιδιότητα της αντιπροσώπου της δικαιούχου εταιρείας και δεν έχει αποκτήσει την ιδιότητα του κατ' εξαίρεση νομιμοποιούμενου διαδίκου (μη δικαιούχου), δεδομένου ότι ο εν λόγω νόμος δεν απονέμει σ' αυτήν τέτοια ιδιότητα. Σημειώνεται ότι, η κατ' εξαίρεση νομιμοποίηση των διαχειριστικών εταιρειών αντλείται απ' ευθείας από τον νόμο, εφόσον έχει συναφθεί η προβλεπόμενη από τον Ν.4354/2015 σύμβαση. Ειδικότερα, η αναγκαστική εκτέλεση αποτελεί τη δραστικότερη μορφή παροχής έννομης προστασίας, την οποία η Πολιτεία απονέμει με τα προς τούτο αρμόδια όργανα και βάσει κανόνων δικαίου που διαγράφονται στον ΚΠολΔ ή σε άλλους ειδικούς νόμους, που συνθέτουν το δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης και, συνεπώς, είναι ανεπίτρεπτη η δικαιοπρακτική θεμελίωση της ενεργητικής νομιμοποίησης προς επίσπευση της εν λόγω διαδικασίας, εξαιρουμένων μόνο των ρητώς προβλεπομένων από τον νόμο περιπτώσεων, η δε δυνατότητα του εξουσιοδοτηθέντος να ενάγει ιδίω ονόματι για την απαίτηση, αποκρούεται ως περίπτωση απαγορευόμενης δικαιοπρακτικής διαθέσεως της νομιμοποιήσεως. Ακολούθως, εφόσον ο εκτελεστός τίτλος που αποτελεί τη βάση της επίδικης αναγκαστικής εκτέλεσης είναι διαταγή πληρωμής, η εκτελεστική διαδικασία δύναται να διεξαχθεί μόνο από τη δικαιούχο της επίδικης απαίτησης, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 919 ΚΠολΔ, στην οποία καθορίζονται ρητά και περιοριστικά οι περιπτώσεις των υποκειμενικών ορίων της εκτελεστότητας, με συνέπεια, οποιαδήποτε συμφωνία των μερών για τη διεύρυνση των ορίων αυτών, δηλαδή την επέκταση της εκτελεστότητας και σε άλλα πρόσωπα που δεν αναφέρονται στον νόμο, να παρίσταται άκυρη.

Συνεπώς και δεδομένου ότι πιθανολογήθηκε ότι θα γίνει δεκτός ο σχετικός ως άνω λόγος έφεσης, σε συνδυασμό με το ότι το κατασχεθέν αποτελεί την μοναδική κατοικία της εντολέως μας, το Δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτησης περί αναστολής της εκτελέσεως και ανέστειλε τον επισπευδόμενο πλειστηριασμό μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης επί της ασκηθείσας έφεσης.